Een gedachte-experiment dat je kan helpen om jezelf, leiderschap en diversiteit in je organisatie met andere ogen te bekijken…
“Het landschap van mijn leven is samengesteld uit diverse materialen, een opeengestapelde warboel zoals je die vindt in bergachtige gebieden. Ik zie mijn karakter terug, ik ben ook een mengsel, samengesteld uit evenveel instinct als training. Hier en daar rijzen de granieten pieken van Het Onvermijdelijke erbovenuit, maar overal zie je de troep die de lawines van de Kansen hebben achtergelaten. Soms volgde ik een goudader of de loop van een ondergrondse rivier. Ik probeer mijn leven daar te traceren, een plan te vinden. …”
Je zit midden in je levensverhaal, je vraagt je af waar het heen zal gaan…
Het bovenstaande citaat is ingekort uit de briljante (fictieve) roman “Herinneringen van Hadrianus” van Marguerite Yourcenar. De roman is geschreven als een lange autobiografische brief van de stervende Romeinse keizer aan zijn 17-jarige protegé Marcus Aurelius (keizer van 161 tot 180 na Christus).
Het citaat kan je verbeelding aan het werk zetten. Het is een oefening in oprechtheid van Hadrianus of op zijn minst de meest eerlijke try-out. Een zoektocht naar de betekenis van zijn leven en de betekenis die zijn leven zou kunnen hebben gehad voor anderen – vrienden, medewerkers, leden van de Senaat, de burgers van zijn rijk. Tot aan het inzicht dat sommige delen van het landschap vaag, misleidend en verwarrend waren (zoals herinneringen soms kunnen zijn).
En toch kan het een goede oefening zijn, misschien zelfs een die je samen met anderen kunt doen – je managementteam, je werknemers, vrienden.
Want wat zien anderen als ze naar ons kijken? Ons spiegelbeeld. En nog een stap verder: wat we willen dat ze zien. We vinden het soms moeilijk om eerlijk te zijn over onszelf, om onze ‘ziel’ of onze kwetsbaarheid te laten zien. De oude strijd tussen identiteit en imago. Het innerlijke landschap van ons leven – gecreëerd vanuit onze ervaringen – kan ons helpen. Ervaringen creëren een basis voor kennis, inclusief zelfkennis en reflectie.
Zie elkaar met andere ogen – een oefening
Sluit je ogen en stel je voor dat je achter je kijkt. Hoe ziet je landschap eruit? Onderzoek het, beschrijf het. Waar’ begon je reis en hoe zag het er onderweg uit? Heb je de gemakkelijkste weg gekozen? Ben je er doorheen geracet en heb je alleen de kant van de weg gezien of heb je jezelf verloren in de details en heb je alle borden gevolgd? Hoeveel zijpaden ben je wel of niet ingeslagen, was het een snelweg of heb je gewandeld, geklommen, geworsteld en af en toe genoten van een mooi uitzicht? Was het bergachtig zoals het landschap van Hadrianus, waren er woestijnen, moest je door rivieren waden of oceanen oversteken?
Het mooie is dat jouw landschap, ieders landschap, zoals beschreven, altijd bijzonder is, het heeft je sterk gemaakt en misschien heeft het je zelfs getekend (de rimpels op je gezicht hebben dan betekenis gekregen). Vertel het landschap aan je teamgenoten en luister naar hun landschapsverhalen. Bekijk elkaar (en de gedeelde diversiteit) met andere ogen.
Nu een stap verder, naar een toekomst.
Sluit je ogen en kijk naar het landschap voor je. Lijkt het op het landschap achter je? Hoe ga je in het nieuwe landschap verder? Heb je verwachtingen, een doel, een plan om ergens te komen? Ga je lukraak verder omdat je je reis belangrijker vindt dan je bestemming? Wil je een stuk van de weg SAMEN bewandelen? Leg het idee voor aan je team, of je medewerkers. Vraag hen naar hun verwachtingen. Hoe zou die gezamenlijke reis eruit zien?…
